Meer over het boek

‘Ik moet toch ook mijn klootzakje kwijt’, zegt een jochie als ik hem vraag waarom hij zich, volgens zijn ouders, zo ellendig gedraagt. Zijn opmerking laat zien hoe de relatie tussen ouders en kinderen vaak verloopt: frustratie, onbegrip, onvermogen, je niet gezien of gehoord voelen en die enorme prestatiedruk zijn ingrediënten voor een niet functionerende of zelfs ontwrichtende ouder-kindrelatie.

Therapeut Meta Herman de Groot stuitte de afgelopen jaren in haar praktijk op meer dan duizend eerlijke, nare en ware verhalen van ouders en kinderen. Achter de dikwijls keurige gezinsfaçade gaat veel verdriet schuil van losgezongen pubers, uitgegumde vaders, liegende moeders en kinderen die al voor het leven getekend zijn.

Meta legt op een heldere én intieme manier de rauwe werkelijkheid bloot. Niet om te oordelen of te veroordelen, maar om invoelbaar te maken hoe ingewikkeld het gezinsleven vroeger al was en deze in onze huidige samenleving misschien nog complexer is geworden.

Ik moet toch ook mijn klootzakje kwijt gaat uiteindelijk over hoop, want de relatie met je kind krijgt – hoe verstoord deze ook mag zijn – altijd een nieuwe kans.

Over de auteur

Meta Herman de Groot (1975) is na haar carrière als marketingcommunicatieadviseur als psychosociaaltherapeut en kindertherapeut afgestudeerd, waarna ze in 2012 haar praktijk als therapeut en coach voor zowel volwassenen als jongeren startte.

Ze heeft een zoon en woont samen met een oud reclameman. Meer over Meta vind je op haar eigen website: metahermandegroot.nl.

‘Pubertijdbom thuis? Het ligt vaak aan jezelf… Lees dit boek!’

– Rens de Jong, Amsterdam

‘Dit boek is fantastisch en zou iedere ouder moeten lezen. Het geeft je prachtige inzichten en het geeft feilloos familiestructuren en patronen bloot. Iedereen binnen het gezin groeit van dit boek.’

– Anouk Smulders, Muiden

‘Meta heeft mijn kinderen bijgestaan in een complexe ‘cross border’ scheiding. Waarbij ze razendsnel de situatie overzichtelijk kon maken voor de kinderen. Elk kind kreeg een stem en het zelfvertrouwen om deze levensfase niet als litteken maar als levensles te zien.’

– Thijs Hovers, New York